dziady cz 3 rozprawka maturalna

Motyw matki w literaturze. MITOLOGIA - mit o Demeter i Korze – Demeter, grecka bogini urodzaju, z tęsknoty za porwaną przez Hadesa córką uśmierciła całą przyrodę. Kiedy jednak kora powróciła do matki na ziemi zawitała wiosna. Niobe - symbol matczynego cierpienia – była zbyt dumna ze swego potomstwa, dlatego zazdrosna Latona Rozprawka maturalna 2018. 21 listopada 2023 04:00. Rozprawka dziady cz 2 być człowiekiem. 11 października 2019 03:52. Ostatnio wyszukiwane. Sprawdzian Rozprawka maturalna – konkurs 16-11-2021 wtorek o godzinie 18:00, zostanie ogłoszony temat rozprawki w postaci filmu. Dziady cz. 3. Tak jak większość z Was III napisz, czym charakteryzowało się życie ludzi w Rosji początku XIX wieku. „Pan Tadeusz” oraz „Dziady cz. III” były pisane w tej samej epoce ( romantyźmie) przez Adama Mickiewicza. W obu utworach autor bardzo wyraźnie ukazuje carską Rosje i jej obłudnych mieszkańców. Dzieła te odzwierciedlają ludzką próżność oraz 1 Dziady cz 3 rozprawka maturalna – analiza i interpretacja. 1.1 Kontekst historyczny i literacki. 1.1.1 Kluczowe wydarzenia historyczne; 1.1.2 Romantyzm w literaturze polskiej; 1.2 Charakterystyka postaci. 1.2.1 Konrad – bohater tragiczny; 1.2.2 Gustaw – buntownik i romantyk; 1.3 Motywy i symbole. 1.3.1 Motyw miłości i śmierci; 1.3.2 Les Rencontres D Après Minuit Bande Annonce. >>> Matura 2019 z języka polskiego. Temat rozprawki łatwy, czytanie ze zrozumieniem trudniejsze. Odpowiedzi i arkusze CKE Dzisiaj maturzyści zmagają się z zadaniami z języka polskiego. Oprócz zadań standardowo mieli do wyboru dwa tematy wypracowań. Temat 1: Czym dla człowieka może być wolność? Rozważ problem i uzasadnij zdanie odwołując się do fragmentu Dziadów cz. III, całego dramatu Adama Mickiewicza oraz wybranego tekstu kultury. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Adam MickiewiczDziady cz. III WIĘZIEŃ (budzi się strudzony i patrzy w okno — ranek)Tajemnica, Noc, Nauka, MędrzecNocy cicha, gdy wschodzisz, kto ciebie zapyta,Skąd przychodzisz; gdy gwiazdy przed sobą rozsiejesz,Kto z tych gwiazd tajnie przyszłej drogi twej wyczyta![...]Czyż nie umiem rozróżnić marzeń od pamięci?Chyba mnie wmówią, że moje więzienieJest tylko wspomnienie. Mówią, że senne czucie rozkoszy i kaźniJest tylko grą wyobraźni; —Głupi! zaledwie z wieści wyobraźnią znająI nam wieszczom o niej bają!Bywałem w niej, zmierzyłem lepiej jej przestrzenieI wiem, że leży za jej granicą — dzień będzie nocą, rozkosz będzie kaźnią,Niż sen będzie pamięcią, mara wyobraźnią. Lecz ja znam, co być wolnym z łaski zdejmą mi tylko z rąk i nóg kajdany,Ale wtłoczą na duszę — ja będę wygnany!Błąkać się w cudzoziemców, w nieprzyjaciół tłumie,Ja śpiewak[11], — i nikt z mojej pieśni nie zrozumieNic — oprócz niekształtnego i marnego tej jednej broni z rąk mi nie wydarły,Ale mi ją zepsuto, przełamano w ręku;Żywy, zostanę dla mej ojczyzny umarły,I myśl legnie zamknięta w duszy mojej cieniu,Jako dyjament w brudnym zawarty kamieniu. Temat 2: Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Anna ŚwirszczyńskaSamotność Samotność,ogromna perła samotności,w niej się się rozprzestrzenia,w niej źródło matka sama, a więc jestem za niczym, a więc mogę być bez esencji,esencja bez egzystencji, czysta jak to, czego nie ma,bezpieczna jak platońska idea,bogata jak się wyciągam ręcedo tysiąca moich wspaniałych stać się pianą na morzui osiągnąć jej szczęście meduzą i mieć na własnośćcałą śliczność ptakiem z jego szczęściem lotu,albo kamieniem z jego szczęściem wieczności,albo drogą sama, jestem chroni sama, a więc mnie nie ma,nie ma mnie, a więc istniejędoskonale jak doskonałość,rozmaicie jak przyjdą ludzie. Dadzą miskórę, kolor oczu, płeć i przeszłość i przyszłośćgatunku homo sapiens. Sonda: Matura 2019 z języka polskiego była... Liczba głosów: 1380 Matura 2019 z języka polskiego. Opinie maturzystów III LO w Lublinie Matura z polskiego to jeden z obowiązkowych egzaminów w 2022 roku. Żeby go zdać, trzeba się wykazać nie tylko wiedzą językową, ale także literacką. Zastanawiasz się, jak powtórzyć lektury przed maturą, żeby móc odpowiedzieć na każde pytanie i napisać dobre wypracowanie? Zobacz, co może Ci ułatwić pracę!Co na maturze z polskiego 2022?Powyższe pytanie spędza sen z powiek wszystkim maturzystom. Dokładniej chodzi oczywiście o to, które lektury pojawią się na maturze. Można to dość łatwo przewidzieć, ponieważ lista tzw. lektur z gwiazdką, czyli obowiązkowych jest stosunkowo krótka. Znajdują się na niej:Bogurodzica,wybrane fraszki, pieśni, treny i psalmy Jana Kochanowskiego,wybrane bajki Ignacego Krasickiego,Zemsta Aleksandra Fredry,Dziady cz. II i cz. III Adama Mickiewicza,Pan Tadeusz Adama Mickiewicza,wybrana powieść historyczna Henryka Sienkiewicza, tj. Quo Vadis, Potop lub Krzyżacy,Lalka Bolesława PrusaWesele Stanisława Wyspiańskiego,Ferdydurke Witolda Gombrowicza,wybrane opowiadanie Brunona Schulza, np. Sklepy oczekiwać, że temat rozprawki do napisania będzie nawiązywał do jednej z tych lektur, a Ty będziesz się musiał wykazać znajomością jej treści oraz zrozumieniem wydźwięku. Dlatego nie ma innej opcji – musisz je uwzględnić w przygotowaniach do matury. Tylko tak będziesz przygotowany do napisania wypracowania, a także do odpowiedzi na pytania powtórka lektur przed maturą – jak to zrobić?W idealnym świecie najlepiej byłoby, gdybyś przeczytał każdą lekturę, która znajduje się na liście. Jednak, jak wiadomo, bywa różnie. Poza tym, jeżeli którąś z pozycji omawiałeś w pierwszej klasie liceum, mogłeś już dawno zapomnieć jej fabułę. Dlatego bez względu na to, czy czytałeś, czy nie – przed egzaminem maturalnym musisz powtórzyć lektury obowiązkowe. Pozwoli Ci to:przypomnieć sobie lub poznać podstawowe wydarzenia fabularne utworów oraz ich bohaterów,zrozumieć znaczenie tych tekstów i ich wydźwięk,wpisać lektury w konkretny kontekst historyczny (np. w charakterystykę epoki literackiej) oraz typowe motywy, które pojawiają się w tematach jak to zrobić?Czytanie książek tuż przed maturą – czy to na pewno dobry pomysł?Jeżeli do matury zostało Ci kilka miesięcy, może być trudno zająć się spokojną lekturą Lalki czy Potopu. Te powieści liczą po kilkaset stron, w związku z czym… ich przeczytanie zajmie Ci wiele godzin lub dni. Dlatego na ostatnią chwilę to niekoniecznie dobre za to sięgnąć po krótsze lektury obowiązkowe na maturę. Dość szybko powinno Ci się czytać np. Wesele czy Zemstę, ponieważ są to dramaty. Sam fakt „rozpisania dialogów” ułatwia przejście przez książkę. Musisz jednak pamiętać, że będziesz się mierzyć z nieco archaicznym językiem, co będzie wymagało skupienia. Decyzja należy więc do lektur na maturę – dobry sposób na powtórkę?Streszczenia lektur maturalnych mogą być dobrym rozwiązaniem, zwłaszcza jeśli powtarzasz treść, a nie zapoznajesz się z nią pierwszy raz. W tym drugim przypadku możesz się poczuć zagubiony – szczególnie, gdy lista postaci w powieści jest długa, a ważnych wydarzeń dużo. Wówczas przeczytanie jeden czy dwa razy nawet najlepszego szczegółowego streszczenia może nie jednak znasz, choćby mniej więcej, treść lektury, streszczenie pozwoli Ci:uporządkować w głowie wydarzenia fabularne – ich kolejność oraz znaczenie,przypomnieć sobie najważniejsze działania podejmowane przez postaci i ich wpływ na wydźwięk utworu literackiego,zrozumieć kluczowe problemy omawiane w kontekście dzieła i jego szersze zostaw więc szczególnie na ostatnie dni przed maturą – na „ostateczne powtórki”. Dzięki nim szybko odświeżysz znane Ci już informacje, co ułatwi przełożenie wiedzy na praktykę podczas pisania filmowe – wygodny sposób na przygotowanie do matury z polskiegoA może zamiast czytać książkę lepiej obejrzeć film? To może być strzał w dziesiątkę, i to z kilku ogląda się szybciej niż czyta się książki – wystarczy kilka godzin, aby zapoznać się z treścią, a nie pozwalają lepiej wyobrazić sobie wydarzenia zapisane na kartach powieści czy dramatu. To ważne, ponieważ czasami trudno jest „wejść w buty” bohaterów żyjących setki lat temu i zrozumieć bez dodatkowego kontekstu, co się z nimi sprawiają, że poznawanie treści lektur staje się ciekawsze i przyjemniejsze – niektóre filmy na podstawie wybitnych dzieł literackich są naprawdę świetne!Wniosek? Zdecydowanie warto sięgać po adaptacje filmowe lektur przy powtórkach do matury. Trzeba to jednak robić Ponieważ filmowa adaptacja nigdy nie oddaje w 100% treści książki. Czasami jest bardzo wierna oryginałowi, ale czasem scenarzyści decydują się na zmianę fabuły. A to sprawia, że łatwo o „wtopę” na egzaminie. Dlatego jeżeli decydujesz się oglądać zamiast czytać, sprawdź potem dokładnie, czym różni się film od książki. Dobry przykład to choćby adaptacja Przedwiośnia Stefana Żeromskiego, czyli film Filipa Bajona. Chociaż ogólnie wydarzenia z powieści są odtworzone dość podobnie, to scenarzyści wprowadzają dodatkowe postaci, a co najważniejsze – na koniec uśmiercają głównego bohatera, co na kartach powieści się nie zdarza. Trzeba więc być uważnym. Jeśli chcesz wiedzieć, które adaptacje filmowe lektur są dobre do powtórek przed maturą – sprawdź porady, które przygotował specjalnie dla nas Mieciu Mietczyński. To pomoże Ci wybrać dobre filmy na seans przed egzaminem. Jak widzisz, streszczenia i adaptacje filmowe lektur mogą Ci pomóc w szybkim przygotowaniu do matury. Musisz jednak wiedzieć, jak do nich podejść, aby stały się kołem ratunkowym, a nie gwoździem do trumny. Która część egzaminu maturalnego przeraża Cię najbardziej? Dla wielu licealistów odpowiedź na to pytanie brzmi „rozprawka maturalna z polskiego”. Czy rzeczywiście jest się czego bać? Od razu zaznaczamy, że nie taki diabeł straszny, jak go malują! Wystarczy, że poznasz kilka technik i trików, aby przygotować wypracowanie, które zostanie dobrze ocenione przez egzaminatorów. Dowiedz się więcej!Matura 2022 – rozprawka. Jakie są zasady?Wypracowanie maturalne to nieodzowna część egzaminu z języka polskiego. Jest bardzo ważnym elementem, ponieważ za rozprawkę możesz zyskać aż 50 na 70 wszystkich możliwych punktów! Dlatego nie możesz jej zignorować. Wręcz przeciwnie! Powinieneś postarać się ją napisać najlepiej jak to tylko wiedzieć, że wypracowanie na egzaminie na poziomie podstawowym:nie może być krótsze niż 250 słów – jeżeli liczbawyrazów będzie mniejsza, Twój tekst nadal zostanie oceniony, pod warunkiem, że spełnia wymogi formalne (o których więcej za chwilę),może przyjąć jedną z dwóch form: rozprawki lub interpretacji tekstu poetyckiego. Jednak to ten pierwszy typ tematu jest wybierany przez maturzystów najczęściej;jest tylko jednym z elementów pisemnego egzaminu – poza nim maturzyści rozwiązują też część testową, która sprawdza wiedzę z zakresu literatury oraz języka. Na całość masz 170 minut (niecałe 3 godziny) i to Ty decydujesz, jak podzielisz ten czas. Zrób to mądrze!Jaki może być temat rozprawki na maturze?Zgodnie z obecnymi zasadami, rozprawka na maturze ma na celu sprawdzenie Twojej umiejętności sformułowania stanowiska wobec problemu podanego w poleceniu i jego uzasadnienie. Należy to zrobić w odniesieniu do: fragmentu lektury obowiązkowej, który został podany w zadaniu,jej całości,jednego, dodatkowego tekstu jest oczywiście jednoznacznie powiedzieć, jaki temat rozprawki pojawi się na najbliższej maturze. Jednak najczęściej pojawiają się „Lalka” B. Prusa, „Dziady” A. Mickiewicza czy „Wesele” S. Wyspiańskiego. Dlatego te lektury warto mieć szczególnie „wykute na blachę”.A co z dodatkowym tekstem kultury, do którego możesz się odnieść? Może to być inna pozycja z zakresu lektur obowiązkowych, jak i dowolne inne dzieło literackie, ale nie tylko! Za tekst kultury uznaje się również spektakle teatralne, dzieła kinematograficzne, piosenki, rzeźby czy obrazy. Ważne, aby wybrane przez Ciebie dzieło miało wysoką wartość artystyczną, a przede wszystkim dobrze nawiązywało do tematu wypracowania. Jak napisać dobrą rozprawkę na maturze z polskiego?Dobra rozprawka maturalna to taka, która przede wszystkim:jest napisana na temat – stanowi odpowiedź na pytanie zadane w poleceniu,jest uporządkowana pod kątem struktury – ma wyraźnie zaznaczone wstęp, rozwinięcie oraz zakończenie,zawiera tezę oraz argumenty popierające ją, które bazują na wskazanej lekturze oraz jednym innym tekście,jest wolna od tzw. błędów kardynalnych – tzn. rażących, które „przekreślają” całą wartość merytoryczną wypracowania. Jeśli taki popełnisz, a więc np. napiszesz, że autorem „Dziadów” jest Juliusz Słowacki albo że bohaterem „Lalki” jest Andrzej Kmicic, Twoja praca może zostać zupełnie zdyskwalifikowana!Spełnienie tych podstawowych wymogów wcale nie jest trudne, nawet jeżeli nie masz dużych umiejętności literackich. Jak to zrobić?Krok 1 Zacznij od dokładnego przeczytania tematu rozprawkiNajczęściej jest to konkretne pytanie problemowe, do którego łatwo można postawić tezę. Przykładowe tematy, które pojawiły się w ostatnich latach, to:„Czym dla człowieka może być wolność?” (W nawiązaniu do „Dziadów cz. III”)„Jak wprowadzenie elementów fantastycznych wpływa na przesłanie utworu?” (Odniesienie do „Wesela”)„Tęsknota – siła niszcząca czy budująca ludzkie życie?” (Odniesienie do „Lalki”).To pytanie przewodnie jest dla Ciebie kluczowym drogowskazem. Na nie masz odpowiedzieć w swoim wypracowaniu. W odniesieniu do niego ma wybrzmieć Twoja 2 Przeczytaj tekst źródłowy pod kątem tematu rozprawkiPoszukaj w przytoczonym fragmencie elementów, które nawiązują do zadanej tematyki. Przykładowo, jeżeli tematem był wpływ motywów fantastycznych na przesłanie utworu, poszukaj ich w tekście, na którym masz bazować. Zastanów się nad ich symboliką. Możesz zaznaczyć w tekście te partie, które najlepiej nawiązują do jeżeli tekst wydaje Ci się niezrozumiały, przeczytaj go po raz kolejny. Kiedy opadnie pierwszy stres, na pewno będzie Ci łatwiej odnaleźć sens w 3 Postaw tezę nawiązującą do tematu rozprawkiTo najważniejszy element, o którym musisz zadecydować, zanim jeszcze zaczniesz pisać. Kontynuując przytoczony już przykład o elementach fantastycznych w dziele literackim, Twoja teza może brzmieć np. „Elementy fantastyczne pozwalają lepiej zrozumieć przesłanie utworu, ponieważ nawiązują do dobrze znanych symboli”.Krok 4 Pomyśl, jak możesz uzasadnić swoją tezęTezę musisz uzasadnić, podpierając ją przykładami z tekstów kultury. Potrzebne Ci są zasadniczo trzy takie argumenty:z zacytowanego fragmentu dzieła literackiego,z całego utworu, który jest cytowaną lekturą obowiązkową (chociaż te dwa elementy możesz połączyć w ramach jednego, bardziej rozbudowanego argumentu – tak, aby było widać, że znasz całą treść omawianej książki),z innego tekstu przypadku omawianego tematu możesz się odnieść zarówno do innych dzieł literackich – np. do „Dziadów cz. IV” A. Mickiewicza czy do „Balladyny” Słowackiego, ale także do innych tekstów kultury – ot, na przykład do ulubionej powieści fantasy, a nawet do… serialu, choćby do „Gry o tron”. Musisz to jednak zrobić tak, aby podbudować swoją 5 Zabierz się do pisania!Punkty 1-4 z powyższej listy warto wykonać jeszcze przed rozpoczęciem pisania rozprawki maturalnej. Wykorzystaj kartki przeznaczone na notatki i sporządź krótki konspekt swojego tekstu – wypisując tam swoją tezę oraz argumenty. Tak powstanie dobry „szkielet” wypracowania, który będzie Ci łatwiej przełożyć na uporządkowaną, spójną przy tym, że:we wstępie warto zawrzeć ogólne przemyślenia dotyczące tematu – to dobre miejsce np. na nawiązanie do filozofii. W tym fragmencie należy także zawrzeć tezę;rozwinięcie powinno mieć co najmniej 2-3 akapity. Każdy z nich powinien być przedstawieniem jednego argumentu popierającego tezę. Odwołuj się w nich do konkretnych przykładów z dzieł literackich czy tekstów kultury,zakończenie to podsumowanie Twoich rozważań, w którym warto się jeszcze raz odwołać do postawionej na wstępie zapominaj również, że ważne są:poprawność językowa – zwróć uwagę na ortografię i interpunkcję. Jeżeli obawiasz się błędów gramatycznych, twórz krótkie zdania – w nich trudniej o popełnienie błędu!styl językowy – unikaj potocznych wyrażeń oraz „kalek językowych” w stylu „moim pierwszym argumentem jest…”, „moja teza brzmi…” zatem widzisz, dobry plan na rozprawkę maturalną to podstawa. Poćwicz pisanie takich wypracowań i przekonaj się, że praktyka czyni mistrza. Powodzenia! W menu strony znajdziesz przyciski do poradników omawiających rodzaje rozprawek. Tutaj najważniejsze dane z “Informatora o egzaminie maturalnym” CKE z roku 2014/2015. [Link do Informatora w pdf na stronie CKE.] Rozprawka problemowa – matura podstawowa (PP) A Sformułowanie stanowiska wobec problemu podanego w poleceniu B Uzasadnienie stanowiska C Poprawność rzeczowa D Zamysł Kompozycyjny E Spójność lokalna F Styl tekstu G Poprawność językowa H Poprawność zapisu 6 Stanowisko jest adekwatne do problemu podanego w poleceniu 18 Uzasadnienie trafne, szerokie i pogłębione 4 Brak błędów rzeczowych 6 Kompozycja funkcjonalna 2 Pełna spójność wypowiedzi lub nieznaczne zaburzenia spójności 4 Styl stosowny 6 Brak błędów lub nieliczne błędy nierażące 4 Zapis w pełni poprawny lub nieliczne błędy nierażące. 12 Uzasadnienie trafne i szerokie 3 Stanowisko jest częściowo adekwatne do problemu podanego w poleceniu 8 Uzasadnienie trafne, ale wąskie 2 Nie więcej niż jeden błąd rzeczowy 3 Zaburzenia w funkcjonalności kompozycji 1 Znaczne zaburzenia spójności 2 Styl częściowo stosowny 3 Liczne błędy nierażące lub nieliczne błędy rażące 2 Liczne błędy nierażące lub nieliczne rażące 4 Uzasadnienie częściowe 0 Stanowisko nieadekwatne lub brak stanowiska 0 Brak uzasadnienia stanowiska 0 Błędy rzeczowe 0 Bral zamysłu kompozycyjnego 0 Wypowiedź niespójna 0 Styl niestosowny 0 Liczne błędy rażące 0 Liczne błędy rażące UWAGA Jeśli w kategorii A praca uzyska 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozostałych kategoriach. Jeśli w kategorii A praca uzyska 3 punkty, a w kategorii B – 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozostałych kategoriach. Jeśli praca składa się z mniej niż 250 słów, egzaminator przyznaje punkty tylko w kategoriach A, B i C. Pojawienie się rzeczowego błędu kardynalnego dyskwalifikuje pracę – zdający otrzymuje 0 punktów. Więcej o kryteriach oceny rozprawki z Informatora CKE Objaśnienia dotyczące kryteriów oceny rozprawki A. Sformułowanie stanowiska (np. w postaci tezy lub hipotezy). Zdający powinien zrozumieć problem postawiony w poleceniu i sformułować stanowisko będące rozwiązaniem problemu. Stanowisko jest oceniane ze względu na to, czy jest udaną próbą rozwiązania problemu. Adekwatność to odpowiedniość (zgodność, współmierność) stanowiska i problemu (zdający może się zgodzić, nie zgodzić, zachować postawę ambiwalentną wobec istoty problemu). Sformułowanie stanowiska będącego częściowo udaną próbą rozwiązania problemu jest skutkiem niepełnego zrozumienia problemu lub niepełnego zrozumienia tekstu. Wypowiedź argumentacyjna, w której brak stanowiska, może zawierać jedynie streszczenie tekstu, biografię autora itp. lub rozwijać myśli niezwiązane z poleceniem. Sformułowanie stanowiska nie musi stanowić wyodrębnionej części rozprawki. B. Uzasadnienie stanowiska jest oceniane ze względu na to, czy jest trafne, czy jest szerokie i czy jest pogłębione. Uzasadnienie nie musi być graficznie wyodrębnioną częścią rozprawki. Uzasadnienie pogłębione to uzasadnienie, w którym zdający wnikliwie odniósł się w rozwinięciu do wszystkich elementów polecenia. Uzasadnienie trafne zawiera logicznie poprawne argumenty (czyli stwierdzenia poparte przykładami) za przyjętym rozwiązaniem problemu. Szerokość uzasadnienia ocenia się na podstawie tego, czy zdający w swojej wypowiedzi odniósł się do wszystkich elementów wskazanych w poleceniu. Uzasadnienie jest szerokie, jeśli zdający trafnie odniósł się do wszystkich elementów wskazanych w poleceniu. Uzasadnienie jest wąskie, jeśli zdający trafnie odniósł się tylko do niektórych elementów wskazanych w poleceniu (np. nie odniósł się do podanego w zadaniu tekstu lub nie przywołał innego tekstu kultury). Uzasadnienie jest częściowe, jeżeli (a) niektórych argumentów nie można uznać za logicznie poprawne wobec przyjętego stanowiska lub (b) niektóre argumenty są niepoparte przykładami, lub (c) niektóre argumenty są wzajemnie sprzeczne. Wypowiedź argumentacyjna, w której brak uzasadnienia, nie zawiera logicznie poprawnych argumentów za przyjętym rozwiązaniem problemu lub rozwija myśli niezwiązane ze stanowiskiem. C. Poprawność rzeczową ocenia się na podstawie liczby błędów rzeczowych. Pomyłki (np. w nazwach własnych lub datach) niewpływające na uzasadnienie stanowiska wobec problemu uważa się za usterki, a nie błędy rzeczowe. Błąd kardynalny to błąd rzeczowy świadczący o nieznajomości (1) tekstu kultury, do którego odwołuje się zdający, oraz (2) kontekstu interpretacyjnego przywołanego przez zdającego. D. Kompozycja oceniana jest ze względu na funkcjonalność segmentacji i uporządkowanie tekstu zgodnie z gatunkiem wypowiedzi. Należy wziąć pod uwagę, czy w tekście zostały wyodrębnione – językowo i graficznie – części pracy oraz akapity niezbędne dla jasnego przedstawienia stanowiska i uzasadniających je argumentów, a także czy wyodrębnione części i akapity są logicznie oraz konsekwentnie uporządkowane (bez luk i zbędnych powtórzeń). Kompozycja jest funkcjonalna, jeśli podział tekstu na segmenty (części) i ich porządek (układ) są ściśle powiązane z porządkiem treści i realizowanymi w tekście funkcjami retorycznymi. Odejście od zasady trójdzielnej kompozycji nie jest błędem, jeśli segmentacja jest funkcjonalna. E. Spójność lokalną ocenia się na podstawie zgodności logicznej i gramatycznej między kolejnymi, znajdującymi się w bezpośrednim sąsiedztwie zdaniami w akapitach. Znaczne zaburzenia spójności wypowiedzi to np. akapity zbudowane z sekwencji zdań niepowiązanych ze sobą ani logicznie, ani gramatycznie (potok luźnych myśli, skojarzeń). F. Styl tekstu ocenia się ze względu na stosowność. Styl uznaje się za stosowny, jeśli zachowana jest zasada decorum (dobór środków językowych jest celowy i adekwatny do wybranego przez ucznia gatunku wypowiedzi, sytuacji egzaminacyjnej, tematu i intencji wypowiedzi oraz odmiany pisanej języka). Dopuszczalne są drobne, sporadyczne odstępstwa od stosowności. Styl częściowo stosowny dotyczy wypowiedzi, w której zdający niefunkcjonalnie łączy różne style, nie kontroluje jednolitości stylu, np. w wypowiedzi pojawiają się wyrazy i konstrukcje z języka potocznego, nieoficjalnego, wtręty ze stylu urzędowego, nadmierna metaforyka. Mieszanie różnych stylów wypowiedzi uznaje się za uzasadnione, jeśli jest funkcjonalne. Styl jest niestosowny, jeśli wypowiedź zawiera np. wulgaryzmy lub ma charakter obraźliwy. Styl wypracowania nie musi być zgodny z upodobaniami stylistycznymi egzaminatora. G. Poprawność językowa oceniana jest ze względu na liczbę i wagę błędów składniowych, leksykalnych, słowotwórczych, frazeologicznych, fleksyjnych i stylistycznych. Błąd stylistyczny to konstrukcja zgodna z normą językową, ale niewłaściwa w sytuacji, w której powstaje tekst, oraz nieodpowiednia dla stylu, w jakim tekst jest pisany, np. udziwniona metafora, niefunkcjonalny kolokwializm, wulgaryzm, nieuzasadnione powtórzenie leksykalne lub składniowe. Błędów logicznych nie uznaje się za błędy stylistyczne. H. Poprawność zapisu ocenia się ze względu na liczbę błędów ortograficznych i interpunkcyjnych (szacowaną odpowiednio do objętości tekstu) oraz ich wagę (błędy rażące i nierażące). Za błąd rażący uznaje się błąd, który polega na naruszeniu ogólnej reguły ortograficznej lub interpunkcyjnej w zapisie słów lub fraz o wysokiej frekwencji. Ewentualne wątpliwości rozstrzygają ustalenia Rady Języka Polskiego i klasyfikacja błędów interpunkcyjnych Jerzego Podrackiego. Plansze poglądowe Rozprawka na 100%Rozprawka na 100%Rozprawka poniżej 50%Rozprawka poniżej 50%Dyskwalifikacja Cele i wymagania (objętość co najmniej 250 wyrazów, podział trójdzielny): Postawienie tezy. Analiza fragmentu w arkuszu – ARGUMENT 1; Odniesienie do całości lektury, z której pochodzi fragment – ARGUMENT 2 (to polecenie może pojawić się tylko w odniesieniu do lektur z gwiazdką – obowiązkowych: zobacz spis lektur Odniesienie do innych lub innego dzieła kultury – ARGUMENT 3 i 4. Zrealizowano wszystkie. Cele i wymagania (objętość co najmniej 250 wyrazów, podział trójdzielny): Pstawienie tezy. Analiza fragmentu w arkuszu – ARGUMENT 1; Odniesienie do innych lub innego dzieła kultury – ARGUMENT 2 i 3. Zrealizowano wszystkie. Cele i wymagania (objętość co najmniej 250 wyrazów, podział trójdzielny): Postawienie tezy. Analiza fragmentu w arkuszu – ARGUMENT 1; Odniesienie do całości lektury, z której pochodzi fragment – ARGUMENT 2; Odniesienie do innych lub innego dzieła kultury – ARGUMENT 3 i 4. Zrealizowano pierwsze i drugie. Cele i wymagania (objętość co najmniej 250 wyrazów, podział trójdzielny): Postawienie tezy. Analiza fragmentu w arkuszu – ARGUMENT 1; Odniesienie do całości lektury, z której pochodzi fragment – ARGUMENT 2; Odniesienie do innych lub innego dzieła kultury – ARGUMENT 3 i 4. Zrealizowano trzecie. Cele i wymagania (objętość co najmniej 250 wyrazów, podział trójdzielny): Postawienie tezy. Analiza fragmentu w arkuszu – ARGUMENT 1; Odniesienie do całości lektury, z której pochodzi fragment – ARGUMENT 2; Odniesienie do innych lub innego dzieła kultury – ARGUMENT 3 i 4. Nie zrealizowano żadnego. Uzyskanie maksymalnej liczby punktów w kategoriach ABC daje gwarancję zdania matury na 100%, jeśli pozostałe kategorie D-H też będą na 100%. Oznaczenia: T – teza i nawiązania do niej; A1, A2, A3, A4 – argumenty; A, B, C – kategorie punktowania, kryteria oceniania. Rozprawka interpretacja utworu poetyckiego – matura podstawowa (PP) A Koncepcja interpretacyjna B Uzasadnienie tezy interpretacyjnej C Poprawność rzeczowa D Zamysł Kompozycyjny E Spójność lokalna F Styl tekstu G Poprawność językowa H Poprawność zapisu 9 Koncepcja niesprzeczna z utworem, spójna i obejmująca sensy niedosłowne 15 Uzasadnienie trafne i pogłębione 4 Brak błędów rzeczowych 6 Kompozycja funkcjonalna 2 Pełna spójność wypowiedzi lub nieznaczne zaburzenia spójności 4 Styl stosowny 6 Brak błędów lub nieliczne błędy nierażące 4 Zapis w pełni poprawny lub nieliczne błędy nierażące. 6 Koncepcja niesprzeczna z utworem, ale niespójna i/lub obejmująca w większości znaczenia dosłowne 10 Uzasadnienie trafne, ale niepogłębione 2 Nie więcej niż jeden błąd rzeczowy 3 Zaburzenia funkcjonalności kompozycji 1 Znaczne zaburzenia spójności 2 Styl częściowo stosowny 3 Liczne błędy nierażące lub nieliczne błędy rażące 2 Liczne błędy nierażące lub nieliczne rażące 3 Koncepcja częściowo sprzeczna z utworem 5 0 Brak koncepcji lub koncepcja całkowicie sprzeczna z utworem 0 Brak trafnych argumentów uzasadniających interpretację 0 Błędy rzeczowe 0 Bral zamysłu kompozycyjnego 0 Wypowiedź niespójna 0 Styl niestosowny 0 Liczne błędy rażące 0 Liczne błędy rażące UWAGA Jeśli w kategorii A praca uzyska 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozostałych kategoriach. Jeśli w kategorii A praca uzyska 3 punkty, a w kategorii B – 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozostałych kategoriach. Jeśli praca składa się z mniej niż 250 słów, egzaminator przyznaje punkty tylko w kategoriach A, B i C. Pojawienie się rzeczowego błędu kardynalnego dyskwalifikuje pracę – zdający otrzymuje 0 punktów. Więcej o kryteriach oceny interpretacji utworu poetyckiego z Informatora CKE Objaśnienia dotyczące kryteriów oceny interpretacji utworu poetyckiego A. Koncepcja interpretacyjna jest efektem poszukiwania przez zdającego całościowego sensu utworu, tzn. jest pomysłem na jego odczytanie (wyrażonym np. w postaci tezy lub hipotezy interpretacyjnej). Ocenia się ją ze względu na to, czy jest niesprzeczna z utworem i czy jest spójna, a także czy zdający dociera do sensów niedosłownych interpretowanego utworu, czy czyta go jedynie na poziomie dosłownym. Koncepcja jest częściowo sprzeczna z utworem, jeśli jedynie we fragmentach (lub fragmencie) znajduje potwierdzenie w tekście. Koncepcja jest całkowicie sprzeczna z utworem, jeśli nawet we fragmentach (lub fragmencie) nie znajduje potwierdzenia w tekście. Koncepcja jest spójna, gdy obejmuje i łączy w całość odszukane przez piszącego sensy utworu. Koncepcja jest niespójna, gdy jest fragmentaryczna, tzn. rekonstruuje pojedyncze sensy cząstkowe (np. z poszczególnych strof tekstu) bez wskazania całościowego sensu utworu, oraz gdy zawiera luźno powiązane, niepowiązane lub wzajemnie wykluczające się odczytania sensu utworu (niesprzeczne z interpretowanym utworem). Brak koncepcji to brak śladów poszukiwania sensu utworu (całościowego i/lub sensów cząstkowych) – praca nie jest interpretacją, a np. streszczeniem. Koncepcja interpretacyjna nie musi stanowić wyodrębnionej części pracy, może wynikać z jej całościowej wymowy. B. Uzasadnienie interpretacji jest oceniane ze względu na to, czy jest trafne i czy jest pogłębione. Uzasadnienie trafne zawiera wyłącznie powiązane z tekstem argumenty za odczytaniem sensu utworu. Argumenty muszą wynikać ze sfunkcjonalizowanej analizy, to znaczy wywodzić się z formy lub/i treści tekstu. Uzasadnienie jest częściowo trafne, jeśli w pracy – oprócz argumentów niepowiązanych z tekstem lub/i niewynikających ze sfunkcjonalizowanej analizy – został sformułowany przynajmniej jeden argument powiązany z tekstem i wynikający ze sfunkcjonalizowanej analizy. Uzasadnienie jest pogłębione, jeśli znajduje potwierdzenie nie tylko w tekście, ale także w kontekstach (np. biograficznym, historycznoliterackim, filozoficznym, kulturowym). Uczeń powinien choć częściowo rozwinąć przywołany kontekst, aby uzasadnić jego pojawienie się. Uzasadnienie jest niepogłębione, gdy zdający przywołuje argumenty tylko z tekstu albo tylko z kontekstu. Wszystkie argumenty muszą być sfunkcjonalizowane. C. Poprawność rzeczową ocenia się na podstawie liczby błędów rzeczowych. Pomyłki (np. w nazwach własnych lub datach) niewpływające na koncepcję interpretacyjną uważa się za usterki, a nie błędy rzeczowe. Błąd kardynalny to błąd rzeczowy świadczący o nieznajomości (1) tekstu kultury, do którego odwołuje się zdający, oraz (2) kontekstu interpretacyjnego przywołanego przez zdającego. D. Kompozycja jest oceniana ze względu na funkcjonalność segmentacji i uporządkowanie tekstu zgodnie z wybranym przez ucznia gatunkiem wypowiedzi. Należy wziąć pod uwagę, czy w tekście zostały wyodrębnione – językowo i graficznie – części pracy oraz akapity niezbędne dla jasnego przedstawienia koncepcji interpretacyjnej i uzasadniających ją argumentów, a także czy wyodrębnione części i akapity są logicznie oraz konsekwentnie uporządkowane (bez luk i zbędnych powtórzeń). Kompozycja jest funkcjonalna, jeśli podział tekstu na segmenty (części) i ich porządek (układ) są ściśle powiązane z porządkiem treści i realizowanymi w tekście funkcjami retorycznymi. Odejście od zasady trójdzielnej kompozycji nie jest błędem, jeśli segmentacja jest funkcjonalna. E. Spójność lokalną ocenia się na podstawie zgodności logicznej i gramatycznej między kolejnymi, znajdującymi się w bezpośrednim sąsiedztwie zdaniami w akapitach. Znaczne zaburzenia spójności wypowiedzi to np. akapity zbudowane z sekwencji zdań niepowiązanych ze sobą ani logicznie, ani gramatycznie (potok luźnych myśli, skojarzeń). F. Styl tekstu ocenia się ze względu na stosowność. Styl uznaje się za stosowny, jeśli zachowana jest zasada decorum (dobór środków językowych jest celowy i adekwatny do wybranego przez ucznia gatunku wypowiedzi, sytuacji egzaminacyjnej, tematu i intencji wypowiedzi oraz odmiany pisanej języka). Dopuszcza się drobne, sporadyczne odstępstwa od stosowności. Styl częściowo stosowny dotyczy wypowiedzi, w której zdający niefunkcjonalnie łączy różne style, nie kontroluje jednolitości stylu, np. w wypowiedzi pojawiają się wyrazy i konstrukcje z języka potocznego, nieoficjalnego, wtręty ze stylu urzędowego, nadmierna metaforyka. Mieszanie różnych stylów wypowiedzi uznaje się za uzasadnione, jeśli jest funkcjonalne. Styl jest niestosowny, jeśli wypowiedź zawiera np. wulgaryzmy lub ma charakter obraźliwy. Styl wypracowania nie musi być zgodny z upodobaniami stylistycznymi egzaminatora. G. Poprawność językowa oceniana jest ze względu na liczbę i wagę błędów składniowych, leksykalnych, słowotwórczych, frazeologicznych, fleksyjnych i stylistycznych. Błąd stylistyczny to konstrukcja zgodna z normą językową, ale niewłaściwa w sytuacji, w której powstaje tekst, oraz nieodpowiednia dla stylu, w jakim tekst jest pisany, np. udziwniona metafora, niefunkcjonalny kolokwializm, wulgaryzm, nieuzasadnione powtórzenie leksykalne lub składniowe. Błędów logicznych nie uznaje się za błędy stylistyczne. H. Poprawność zapisu ocenia się ze względu na liczbę błędów ortograficznych i interpunkcyjnych (szacowaną odpowiednio do objętości tekstu) oraz ich wagę (błędy rażące i nierażące). Za błąd rażący uznaje się błąd, który polega na naruszeniu ogólnej reguły ortograficznej lub interpunkcyjnej w zapisie słów lub fraz o wysokiej frekwencji. Ewentualne wątpliwości rozstrzygają ustalenia Rady Języka Polskiego i klasyfikacja błędów interpunkcyjnych Jerzego Podrackiego. Rozprawka argumentacyjna – matura rozszerzona (PR) A Określenie problemu B Sformułowanie stanowiska wobec rozwiązania przyjętego przez autora tekstu C Poprawność rzeczowa D Zamysł kompozycyjny E Spójność lokalna F Styl tekstu G Poprawność językowa H Poprawność zapisu 9 Określenie problemu zgodne z tekstem i pełne 9 Stanowisko adekwatne do tekstu i pełne 2 Brak błędów rzeczowych 6 Kompozycja funkcjonalna 2 Pełna spójność wypowiedzi lub nieznaczne zaburzenia spójności 4 Styl stosowny 4 Brak błędów lub nieliczne błędy nierażące 4 Zapis w pełni poprawny lub nieliczne błędy nierażące. 6 Określenie problemu zgodne z tekstem ale niepełne 6 Stanowisko adekwatne do tekstu, ale niepełne 3 Zaburzenia funkcjonalności kompozycji 1 Znaczne zaburzenia spójności 2 Styl częściowo stosowny 2 Liczne błędy nierażące lub nieliczne rażące 2 Liczne błędy nierażące lub nieliczne rażące 3 Stanowisko jest częściowo adekwatne do problemu podanego w poleceniu 3 Stanowisko częściowo adekwatne do tekstu 0 Brak określonego stanowiska lub problem niezgodny z tekstem 0 Brak stanowiska lub stanowisko nieadekwatne do tekstu 0 Jeden błąd rzeczowy lub więcej błędów rzeczowych 0 Brak zamysłu kompozycyjnego 0 Wypowiedź niespójna 0 Styl niestosowny 0 Liczne błędy rażące 0 Liczne błędy rażące UWAGA Jeśli w kategorii A praca uzyska 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozostałych kategoriach. Jeśli w kategorii A praca uzyska 3 punkty, a w kategorii B – 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozostałych kategoriach. Jeśli praca składa się z mniej niż 250 słów, egzaminator przyznaje punkty tylko w kategoriach A, B i C. Pojawienie się rzeczowego błędu kardynalnego dyskwalifikuje pracę – zdający otrzymuje 0 punktów. Więcej o kryteriach oceny rozprawki argumentacyjnej z Informatora CKE Objaśnienia dotyczące oceny wypowiedzi argumentacyjnej A. Określenie problemu. Zdający powinien zrozumieć, jaki problem podejmuje autor w przedstawionym fragmencie tekstu oraz sformułować ten problem. Określenie problemu jest oceniane ze względu na to, czy jest zgodne z tekstem i czy jest pełne. Określenie problemu uważa się za pełne, jeśli praca zawiera zarówno odtworzenie problemu (np. w postaci pytania), jak i jego interpretację, czyli umieszczenie tego problemu w odpowiednim kontekście. Interpretacja problemu powinna być uzasadniona (np. wagę problemu można uzasadnić jego historycznymi uwarunkowaniami lub współczesnymi implikacjami). Określenie problemu uważa się za niepełne, jeśli praca nie zawiera interpretacji trafnie rozpoznanego problemu. Określenie problemu uważa się za częściowo zgodne z tekstem, jeśli zdający nie w pełni rozpoznaje problem główny lub wydobywa z tekstu tylko problem drugorzędny. B. Sformułowanie stanowiska zdającego wobec rozwiązania przyjętego przez autora tekstu. Uczeń powinien omówić i ocenić rozwiązanie zaproponowane przez autora w przedstawionym tekście. Sformułowanie stanowiska zdającego wobec rozwiązania przyjętego przez autora tekstu jest oceniane ze względu na to, czy jest adekwatne do tekstu i czy jest pełne. Sformułowanie stanowiska wobec rozwiązania przyjętego przez autora tekstu częściowo adekwatne do tekstu zniekształca rozwiązanie proponowane przez autora. Sformułowanie stanowiska wobec rozwiązania przyjętego przez autora tekstu uważa się za pełne, gdy zawiera ono odtworzenie rozwiązania przyjętego przez autora tekstu oraz trafne odwołania do innych tekstów kultury uzasadniające stanowisko zdającego. Sformułowanie stanowiska wobec rozwiązania przyjętego przez autora tekstu uważa się za niepełne, kiedy brak trafnego odwołania do innych tekstów kultury uzasadniających stanowisko zdającego. C. Poprawność rzeczową ocenia się na podstawie liczby błędów rzeczowych. Pomyłki (np. w nazwach własnych lub datach) niewpływające na sformułowanie stanowiska wobec rozwiązania przyjętego przez autora tekstu uważa się za usterki, a nie błędy rzeczowe. Błąd kardynalny to błąd rzeczowy świadczący o nieznajomości (1) tekstu kultury, do którego odwołuje się zdający, oraz (2) kontekstu interpretacyjnego przywołanego przez zdającego. D. Kompozycja oceniana jest ze względu na funkcjonalność segmentacji i uporządkowanie tekstu zgodnie z wybranym przez zdającego gatunkiem wypowiedzi. Należy wziąć pod uwagę, czy w tekście zostały wyodrębnione – językowo i graficznie – części pracy oraz akapity niezbędne dla jasnego sformułowania stanowiska i uzasadniających je argumentów, a także czy wyodrębnione części i akapity są logicznie i konsekwentnie uporządkowane (bez luk i zbędnych powtórzeń). Kompozycja jest funkcjonalna, jeśli podział tekstu na segmenty (części) i ich porządek (układ) są ściśle powiązane z porządkiem treści i realizowanymi w tekście funkcjami retorycznymi. Odejście od zasady trójdzielnej kompozycji nie jest błędem, jeśli segmentacja jest funkcjonalna. Wagę zaburzenia funkcjonalności ocenia egzaminator na podstawie całości pracy (np. brak zakończenia w pracy, w której uczeń jasno rozwija swoją myśl, uznaje się za niewielkie zaburzenie, natomiast brak rozdzielenia interpretacji problemu od interpretacji rozwiązania lub podważenie w zakończeniu wcześniejszych wywodów – za znaczne zaburzenie). E. Spójność lokalną ocenia się na podstawie zgodności logicznej i gramatycznej między kolejnymi, znajdującymi się w bezpośrednim sąsiedztwie zdaniami w akapitach. Znaczne zaburzenia spójności wypowiedzi to np. akapity zbudowane z sekwencji zdań niepowiązanych ze sobą ani logicznie, ani gramatycznie (potok luźnych myśli, skojarzeń). F. Styl tekstu ocenia się ze względu na stosowność. Styl uznaje się za stosowny, jeśli zachowana jest zasada decorum (dobór środków językowych jest celowy i adekwatny do wybranego przez ucznia gatunku wypowiedzi, sytuacji egzaminacyjnej, tematu i intencji wypowiedzi oraz odmiany pisanej języka). Dopuszcza się drobne, sporadyczne odstępstwa od stosowności. Styl częściowo stosowny dotyczy wypowiedzi, w której zdający niefunkcjonalnie łączy różne style, nie kontroluje jednolitości stylu, np. w wypowiedzi pojawiają się wyrazy i konstrukcje z języka potocznego, nieoficjalnego, wtręty ze stylu urzędowego, nadmierna metaforyka. Mieszanie różnych stylów wypowiedzi uznaje się za uzasadnione, jeśli jest funkcjonalne. Styl jest niestosowny, jeśli wypowiedź zawiera np. wulgaryzmy lub ma charakter obraźliwy. Styl wypracowania nie musi być zgodny z upodobaniami stylistycznymi egzaminatora. G. Poprawność językowa oceniana jest ze względu na liczbę i wagę błędów składniowych, leksykalnych, słowotwórczych, frazeologicznych, fleksyjnych i stylistycznych. Błąd stylistyczny to konstrukcja zgodna z normą językową, ale niewłaściwa w sytuacji, w której powstaje tekst, oraz nieodpowiednia dla stylu, w jakim tekst jest pisany, np. udziwniona metafora, niefunkcjonalny kolokwializm, wulgaryzm, nieuzasadnione powtórzenie leksykalne lub składniowe. Błędów logicznych nie uznaje się za błędy stylistyczne. H. Poprawność zapisu ocenia się ze względu na liczbę błędów ortograficznych i interpunkcyjnych (szacowaną odpowiednio do objętości tekstu) oraz ich wagę (błędy rażące i nierażące). Za błąd rażący uznaje się błąd, który polega na naruszeniu ogólnej reguły ortograficznej lub interpunkcyjnej w zapisie słów lub fraz o wysokiej frekwencji. Ewentualne wątpliwości rozstrzygają ustalenia Rady Języka Polskiego i klasyfikacja błędów interpunkcyjnych Jerzego Podrackiego. Rozprawka interpretacja porównawcza utworów poetyckich – matura rozszerzona (PR) A Koncepcja porównywania utworów B Uzasadnienie tezy interpretacyjnej C Poprawność rzeczowa D Zamysł kompozycyjny E Spójność lokalna F Styl tekstu G Poprawność językowa H Poprawność zapisu 6 Koncepcja niesprzeczna z utworami i spójna 12 Uzasadnienie trafne i pogłębione 2 Brak błędów rzeczowych 6 Kompozycja funkcjonalna 2 Pełna spójność wypowiedzi lub nieznaczne zaburzenia spójności 4 Styl stosowny 4 Brak błędów lub nieliczne błędy nierażące 4 Zapis w pełni poprawny lub nieliczne błędy nierażące. 4 Koncepcja niesprzeczna z utworami i częściowo spójna 8 Uzasadnienie trafne, ale niepogłębione 2 Styl częściowo stosowny 2 Liczne błędy nierażące lub nieliczne rażące 2 Liczne błędy nierażące lub nieliczne rażące 2 Koncepcja częściowo sprzeczna z utworami 4 Uzasadnienie częściowo trafne 3 Zaburzenia w funkcjonalności kompozycji 1 Znaczne zaburzenia spójności 0 Koncepcja sprzeczna z utworami lub brak koncepcji 0 Brak stanowiska lub stanowisko nieadekwatne do tekstu 0 Jeden błąd rzeczowy lub więcej błędów rzeczowych 0 Bral zamysłu kompozycyjnego 0 Wypowiedź niespójna 0 Styl niestosowny 0 Liczne błędy rażące 0 Liczne błędy rażące UWAGA Jeśli w kategorii A praca uzyska 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozostałych kategoriach. Jeśli w kategorii A praca uzyska 2 punkty, a w kategorii B – 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozostałych kategoriach. Jeśli praca składa się z mniej niż 250 słów, egzaminator przyznaje punkty tylko w kategoriach A, B i C. Pojawienie się rzeczowego błędu kardynalnego dyskwalifikuje pracę – zdający otrzymuje 0 punktów. Więcej o kryteriach oceny rozprawki porównującej dwa utwory poetyckie z Informatora CKE Objaśnienia dotyczące oceny interpretacji porównawczej A. Koncepcja interpretacji porównawczej jest efektem poszukiwania przez zdającego sensów wynikających z zestawienia tekstów i wymaga ustalenia pewnych obszarów porównania, w których szuka się podobieństw i/lub różnic między utworami, a następnie wyciąga z tego wnioski. Koncepcja jest oceniana ze względu na to, czy jest niesprzeczna z utworami i czy jest spójna. Koncepcja jest niesprzeczna z utworami, jeśli znajduje potwierdzenia w obu tekstach, przy czym porównywane obszary są dla tekstów trafne i istotne, a nie drugorzędne. Koncepcja jest częściowo sprzeczna z utworami, jeśli jedynie we fragmentach (lub fragmencie) znajduje potwierdzenie w tekstach lub porównywane obszary są dla tekstów drugorzędne. Koncepcja jest całkowicie sprzeczna z utworami, jeśli nawet we fragmentach (lub fragmencie) nie znajduje potwierdzenia w tekstach. Koncepcja jest spójna, gdy wypowiedź w sposób wystarczający dla uzasadnienia tezy/hipotezy interpretacyjnej obejmuje i łączy w całość sensy obu utworów. Koncepcja jest częściowo spójna, gdy wypowiedź obejmuje i łączy sensy obu utworów, ale w sposób niewystarczający dla uzasadnienia tezy/hipotezy interpretacyjnej. Koncepcja jest niespójna, gdy wypowiedź obejmuje sensy każdego tekstu, ale ich nie łączy (tzn. wypowiedź składa się z dwóch niepowiązanych ze sobą interpretacji). Brak koncepcji to brak wskazania zasady zestawienia utworów. B. Uzasadnienie interpretacji jest oceniane ze względu na to, czy jest trafne i czy jest pogłębione. Uzasadnienie trafne zawiera wyłącznie powiązane z tekstami argumenty na rzecz odczytania sensów wynikających z zestawienia utworów. Argumenty muszą wynikać ze sfunkcjonalizowanej analizy, to znaczy wywodzić się z formy lub/i treści tekstów. Uzasadnienie jest częściowo trafne, jeśli w pracy – oprócz argumentów niepowiązanych z tekstami lub/i niewynikających ze sfunkcjonalizowanej analizy – pojawi się przynajmniej jeden argument powiązany z tekstami i wynikający ze sfunkcjonalizowanej analizy. Uzasadnienie jest pogłębione, jeśli znajduje potwierdzenie nie tylko w tekstach, ale także w kontekstach (np. biograficznym, historycznoliterackim, filozoficznym, kulturowym). Zdający powinien choć częściowo rozwinąć przywołany kontekst, aby uzasadnić jego pojawienie się. Uzasadnienie jest niepogłębione, gdy wszystkie argumenty są sfunkcjonalizowane, ale zdający przywołał je tylko z tekstów albo tylko z kontekstów. C. Poprawność rzeczową ocenia się na podstawie liczby błędów rzeczowych. Pomyłki (np. w nazwach własnych lub datach) niewpływające na koncepcję interpretacyjną uważa się za usterki, a nie błędy rzeczowe. Błąd kardynalny to błąd rzeczowy świadczący o nieznajomości (1) tekstu kultury, do którego odwołuje się zdający, oraz (2) kontekstu interpretacyjnego przywołanego przez zdającego. D. Kompozycja oceniana jest ze względu na funkcjonalność segmentacji i uporządkowanie tekstu zgodnie z wybranym przez ucznia gatunkiem wypowiedzi. Należy wziąć pod uwagę, czy w tekście zostały wyodrębnione – językowo i graficznie – części pracy oraz akapity niezbędne dla jasnego przedstawienia koncepcji interpretacyjnej i uzasadniających ją argumentów, a także czy wyodrębnione części i akapity są logicznie oraz konsekwentnie uporządkowane (bez luk i zbędnych powtórzeń). Kompozycja jest funkcjonalna, jeśli podział tekstu na segmenty (części) i ich porządek (układ) są ściśle powiązane z porządkiem treści i realizowanymi w tekście funkcjami retorycznymi. Odejście od zasady trójdzielnej kompozycji nie jest błędem, jeśli segmentacja jest funkcjonalna. E. Spójność lokalną ocenia się na podstawie zgodności logicznej i gramatycznej między kolejnymi, znajdującymi się w bezpośrednim sąsiedztwie zdaniami w akapitach. Znaczne zaburzenia spójności wypowiedzi to np. akapity zbudowane z sekwencji zdań niepowiązanych ze sobą ani logicznie, ani gramatycznie (potok luźnych myśli, skojarzeń). Dzień dobry, gorąco zachęcam Państwa do zapoznania się z moją notatką. Jest to opracowanie dzieła naszego wieszcza narodowego- Adama Mickiewicza- III części “Dziadów”. W notatce znajdziecie Państwo opracowanie każdej sceny, a także cechy dramatu romantycznego i cechy Konrada, jako bohatera romantycznego. Nie zabrakło również odpowiedzi na pytanie, co czyni “Dziady” cyklem. Zapraszam do lektury. Nadesłała: Karolina Poprzedni post Notatka - Średniowiecze 16 kwietnia 2021 Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb. Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje. Ustawienia cookieAkeptujUstawienia cookie i polityka prywatności

dziady cz 3 rozprawka maturalna